با عفو ،حیات حاصل می‌شود.  اولین مسئله در عفو این است که ،عفو خصلت اهل بیت است؛ روایتی از امام صادق می‌فرماید«جوان مردی ما در این است که از کسی که به ما ظلم می‌کند درگذریم» دومین مسئله این است که عفو عزت آفرین است.

پیامبر نیز می‌فرماید «عفو هیچ چیزی اضافه نمی‌کند مگر عزت». کسی که از یک ظلم می‌گذرد خداوند جایگزین آن عزت دنیا و آخرت به وی می‌دهد. این جشن نیز از مظاهر همان عزت است.

علی (ع) می‌فرماید ثواب هیچ چیزی با عفو برابری نمی‌کند. عفو رافع کینه است؛ جز با رفع کینه به جامعه آرمانی نمی‌رسیم؛ جامعه یعنی گروهی آمده‌اند در کنار یکدیگر مشکلات خود را حل کنند. اما کینه موریانه‌ای است که بستر جامعه را از بین می‌برد. عفو بزرگترین رافع کینه‌هاست.پیامبر نیز می‌فرماید عفو بکند کینه ها از جامعه شما می‌رود.

کسانی که می‌بخشند هم به گردن قاتل حق دارند چرا که به وی زندگی دوباره می‌بخشند و به گردن من و شما نیز حق دارند چرا که جامعه را از کینه پاک می کنند.

عفو باعث بخشش در آخرت می‌شود؛ پیامبر اکرم می فرماید« اگر لغزش یک نفر در دنیا را ببخشید خداوند در آخرت لغزش شما را می‌بخشد».پیامبر نیز فرمودند«از گناهان مردم بگذرید خداوند عذاب آتش را از شما برمی‌دارد.»

کسی که عفوش زیاد است عمرش طولانی می‌شود؛ کسی که می‌تواند ببخشد یعنی عقده‌ها را در درون خود حذف کرده است؛ عفو مانند بذری است که در خاک می‌کاریم به امید تبدیل شدن به جوانه، نهال و در نهایت درخت باروری که آینده جامعه‌ای بی کینه و بدون مشکل باشد.

در مواقعی بمباران خبری می‌کنیم که یک خانواده می‌خواهد قصاص کند اما راه درست این است که خودمان در زندگی شروع به بخشش کنیم تا نهادینه شود.