آقایان محمدعلی رجائی و محمدجواد باهنر، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر وقت،که در آتش کینه منافقین سوختند و شربت شهادت نوشیدند،دو شخصی بودند که هفته دولت را به خاطر شهادت این دو بزرگوار هفته دولت نامیدند.
فلسفه این نامگزاری این بود که باید مسوولان این دو یار انقلاب را سرمشق خود قرار دهند و در انجام وظایف از ایشان الگو بگیرند.
اخلاص، مردم‌دار بودن، ارزشی فکر کردن، ساده‌زیستی، قانونمند بودن، پرهیز از افراط و تفریط، تواضع و تلاش بی‌وقفه برای خدمت به مردم، از مهم‌ترین ویژگی‌های شهیدان رجائی و باهنر بود، ولی این روزه آن چیزی که ما از انقل مسوولین میبینیم چیز دیگریست که با این صفات همخوانی ندارد.
این دو شهید بزرگوار به راستی این کلام امام خمینی را باور داشتند که فرمود ما همه مرهون مردم هستیم که ما را از گوشه زندان‌ها و خانه‌هایمان به صحنه آوردند و به پست و مقام رساندند و لذا باید در برابر مردم متواضع باشیم و با تمام توان به آنها خدمت کنیم.
ولی در این سال ها هفته دولت شده است مانور تبلیغاتی دولت ها که چه کارهایی را انجام داده اند و چه کارهایی که در دستور کار خود دارند، ولی در واقع اصل مطلب را گم و یا فراموش کرده اند.
در این هفته کمتر نامی از شهیدان رجایی و باهنر گفته می شود.کمتر از رفتار و کردار و همت و ایمان و پایبندی این دو شهید به نظام گفته می شود. کمتر در سخنرانی های طولانی یاد این شهیدان زنده نگه داشته می شود.
به کجا میرویم چرا کم کم یادمان میرود که چه کسانی را برای پایداری این نظام از دست داده ایم و چه خونهایی که ریخته شده است تا درخت این نظام و انقلاب هر روز تنومند و پربارتر شود.
به امید روزی که از راه کج رفته خود بازگردیم و بدانیم این نظام دوران سختی را متحمل شده است.
ای کاش کمی به خودمان بیاییم...
