بنام خدایی که هر چه دارم از اوست و متعلق به خود اوست.

منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت...

هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات...پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب...از دست و زبان که برآید         کز عهده ی شکرش به در اید؟

باران رحمت بی حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده. پرده ی ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه ی روزی به خطای منکر نبرد

گر کسی وصف او ز من پرسد    بی دل از بی نشان چه گوید باز؟
عاشقان کشتگان معشوقند      بر نیاید ز کشتگان آواز
خدا خیلی دوستت دارم