پاک‌ترین و نابترین خواستههای بشری در فرهنگ ایثار و شهادت وجود دارد، لذا با ترویج این فرهنگ به خواستههای متعالی و آرمانی افراد جامعه میتوان رسید.
ترویج فرهنگ شهادت، رسیدن به الگوی زندگی اسلامی است که مولفههای آن خواسته عموم افراد جامعه است.
تعدادی از شهدای گمنام که در دوران دفاع‌مقدس پیکر آن‌ها شناسایی نشده است، در مزار شهدای عمومی دفن شدهاند و تعدادی نیز پس از دوران دفاع‌مقدس و طی عملیاتهای تفحص کشف شدهاند که پیکرهای این شهدا برخی در مزار شهدا و بیشتر آن‌ها به صورت یادمان شهدای گمنام در دانشگاهها، پارکها و مراکز عمومی دفن شدهاند.
لزوم تشییع پیکر پاک این شهدا و برگزاری مراسم برای آن‌ها، جاری شدن فرهنگ شهادت در جامعه است.
شاید برخی بر این باور باشند که چه لزومی بر زنده کردن خاطره جنگ و شهادت پس از گذشت سالهای طولانی از جنگ وجود دارد و چرا باید این خاطره غمانگیز را در اذهان جامعه زنده کرده و آن را ترویج کنیم؛ در حالی که این باور یک طرز فکر اشتباه از اندیشه شهادت است، زیرا شهدا زنده هستند و در نزد خداوند روزی میخورند و در آیه 169 سوره مبارکه آلعمران خدای متعال بر این مسئله تاکید کرده است.
شهدا آگاهانه قدم در راه جهاد الهی گذاشتند و جان خود را در این راه تقدیم کردهاند، لذا تبلیغ این فرهنگ و برگزاری مناسبت تشییع و گرامیداشت آن‌ها، دمیدن عطر شهادت در جامعه است.
در سایر کشورها تحت عنوان سرباز گمنام، قهرمانان و کشته‌های جنگ خود را گرامی می‌دارند، زیرا آن‌ها برای دفاع از کشور جان خود را اهدا کردهاند.
وقتی در دین الهی اسلام شهیدان را مقرب درگاه الهی می‌داند، لزومی ندارد ما آن‌ها را مخفی دفن کنیم، لذا پیکرهای آن‌ها را با افتخار در جامعه تشییع کرده و با دفن آن‌ها در مکانهای عمومی با ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، جان تازهای به این فرهنگ در سطح جامعه میدهیم.
