در صورتی که بتوانیم بودجه را از نفت جدا کنیم و درآمدهای نفتی را صرف سرمایه گذای در نفت و انرژی کنیم، سیاست اقتصاد مقاومتی نیز ضمانت اجرایی خواهد داشت.
مقام معظم رهبری در سالهای گذشته بر "بستن در چاههای نفت" تاکید کرده بودند، ضمن آنکه پس از برنامه سوم توسعه نیز بر قطع وابستگی به درآمدهای نفتی تاکید شده است .
در کشور ما نخستین بار در سال 1317 برنامه‌ای برای توسعه اقتصادی تدوین و 10 سال بعد هم اجرا شد و در همان برنامه اولیه به مواردی نظیر وابستگی به نفت یا مشکلات آبیاری در کشاورزی به عنوان موانع رشد یاد شده است اما اکنون پس از گذشت سال های بسیار، هنوز همان مشکلات را داریم.
در حال حاضر از ظرفیت های کشاورزی، منابع معدنی و انسانی و شرایط جغرافیایی کشور به درستی استفاده نمی شود.
مرزهای آبی و خاکی ما، فرصت تجارت نامحدودی را فراهم کرده‌اند اما بهره کمی از آن می‌بریم. امکانات موجود در کشور را به خوبی توزیع نمی‌کنیم و همین باعث بروز هزینه‌های اضافی می‌شود.
کسب و کار در کشور ما از میان 180 کشور جهان در رتبه 145 قرار دارد و همه این ها بیانگر مدیریت نادرست است.
در دهه 1290 معادل 90 درصد اقتصاد کشور بر پایه روستاها بود و هیچ مشکلی نداشتیم. ما نتوانستیم به درستی از نفت استفاده کنیم و اکنون اقتصاد ما در مقابل تکانه‌های ناگهانی ضعیف است. اقتصاد ملی ما باید به سمت بخش کشاورزی و صنایع وابسته به آن پیش برود؛ چراکه اقتصاد نفتی نمی تواند مقاومتی باشد.
طبق سند چشم انداز 20 ساله باید در موارد مختلفی به عنوان کشور اول منطقه شناخته شویم و رسیدن به این جایگاه به طور جدی به بخش کشاورزی وابسته است. کشاورزی شامل بخش های زراعت و باغداری، شیلات و آبزیان، دامداری و جنگلداری است و به عنوان اولین بخش اقتصاد و عرضه کننده نیازهای اولیه زندگی، نقش اساسی در توسعه کشور دارد. نفت به هیچ عنوان نباید جزو بخش های اصلی اقتصاد گنجانده شود ولی در کشور ما به اشتباه در کنار کشاورزی، صنعت و خدمات قرار گرفت و به عنوان یکی از پایه‌های اقتصادمان شناخته شد.
به دنبال اقتصادی هستیم که توانایی دفع فشارها و تحریم ها را داشته باشد و در عین حال به سمت شکوفایی و رشد حرکت کند؛ این به معنای حصار کشیدن دور خودمان نیست بلکه باید متکی به تولید و توسعه علمی باشیم. در چند سال گذشته که همه بخش های اقتصادی ما دچار رکود شد، تنها بخشی که به رشد خود ادامه داد و نمودار صعودی داشت، کشاورزی بود.
همانطور که در بعضی بخش ها نیاز به نرمش قهرمانانه داریم ، در اقتصاد هم نیازمند چرخش قهرمانانه هستیم.
باید اقتصاد ایران را بگونه‌ای قوی کنیم که هیچ تکانه ای در جهان و هیچ کس در هیچ جای دنیا چه امریکا و چه غیر امریکا نتواند با یک تصمیم گیری و یک نشت و برخاست، بر اقتصاد کشور و معیشت مردم ما اثر بگذارد که این همان اقتصاد مقاومتی است.
متاسفانه برخی قلم ها و زبانها تلاش می کنند با طرح شبهاتی نظیر محدود و محصور شدن اقتصاد ایران، راه مقاوم سازی اقتصاد کشور و سعادت ملت را سد کنند در حالیکه اقتصاد مقاومتی با جامعه جهانی تعاملی صحیح خواهد داشت.
با توجه به این واقعیات ، اگر عزم خود را جزم کنیم، دست بدست یکدیگر دهیم و چشممان بدست دشمن نباشد که چه زمانی تحریم ها را برمی دارد یا برنمی دارد، در عرصه های دیگر از جمله اقتصاد نیز حتماً به اقتدار ملی دست می یابیم.
