امروزه از آموزش و یادگیری ،به عنوان یک رویداد فرهنگی آن هم از نوع پیچیده، یاد می شود. آموزش و یادگیری در بستری از فرهنگ وفعالیت فرهنگی، اتفاق می افتد؛ و نتیجه ای راهم که ارائه می کند، خود یک رویداد فرهنگی است....
با کمی دقت در اطراف خود به این مساله پی می بریم که بسیاری از رفتارها و سوء رفتارهای فردی واجتماعی ریشه در فرهنگ آموزش دارد. به عنوان مثال همه ما نماز می خوانیم زیرا همان وقتی که نوزادی بیش نبودیم مادر وپدر خود را بر سجاده نماز دیدیم و یا چشم باز کردیم وآنها را سر سفره سحری دیدیم در حالی که رادیو دعای سحر پخش میکرد. اما چند بار پدر و مادرمان را مشغول خواندن قرآن دیدیم ؟ و بچه های ما پدر ومادر ومعلم خود را مشغول تلاوت و توجه به قرآن دیدند ؟ ...
با توجه به آنچه گفته شد توجه جدی به ‹‹ فرهنگ آموزش قرآن ›› به عنوان یک نگاه جدید با هدف آسیب شناسی و نقد و بررسی فعالیت های آموزشی ، پژوهشی و ترویجی قرآنی کشور ضروری می نماید.
با توجه به نگاه فرهنگی به مقوله آموزش قرآن،می توان به نقد ساختارهای موجود، اصلاح محتوای آموزشی و ارائه تصویر مناسب الگوهای برتر پرداخت... .
در چنین نگاهی دیگر تنها معلمین و دروس دینی وقرآن متکفل امر خطیر تعلیم وتربیت اسلامی وقرآنی که مد نظر امام راحل بود، نیستند. بلکه همه دروس وهمه معلمان و دبیران اعم از ریاضی ، علوم تجربی، حرفه وفن ، زیست شناسی وفیزیک وشیمی و... در حد خود در این زمینه دارای سهم و وظیفه هستند... .
رویکرد فرهنگ آموزش یک رویکرد جدید نیست ،بلکه قرآن کریم نیز چنین رویکردی دارد. راز جاودانگی قرآن نیز همین نگاه فرهنگ آموزشی است.
بار مسوولیت آموزش ابتدایی، لزوم حرکتی جهادگونه و مدیریتی ملی را می طلبد. مطالبه ریاست جمهور نیز بر پرورش نسل خلاق، پرسشگر، متدین، اخلاق مدار، اهل مطالعه و تحقیق، برخوردار از روحیه تعاملی و گفت و گو در بخش ابتدایی است.
آموزش و پرورش باید ظرفیتهای ملی را در موضوعاتی مثل فرهنگ، اقتصاد، مسائل اجتماعی و سیاست افزایش دهد. همه دستگاههاباید در خدمت آموزش و پرورش باشند، البته عامل تحقق این تفکر، در گرو ارتقاء معلم است.
وظیفه اصلی نهاد تعلیم و تربیت زمینه ساز دستیابی دانش آموزان به حیات طیبه است. برنامه های جهانی در صدد تربیت شهروند جهانی است، نواندیشی در برنامه درسی ، از مهمترین منابع ظهور و بروزاین تفکر در کشور است.
صلاحیت علمی معلمان، آموزش قرآن، پوشش تحصیلی لازم التعلیم ها، مطالبه حق مناطق مرزی، افزایش پوشش نوآموزان دوره یک ساله نیز از دیگر مبانی کیفیت بخشی است.
رشد کشورهای پیشرفته بر اساس توسعه آموزش و پرورش آن کشورها بوده است.لذا نهاد تعلیم و تربیت در کشور ما محل انتقال داده ها و آموخته ها نیست بلکه بر اساس گفته مقام رهبری، اقتصاد مقاومتی این نهاد باید بر اساس حرکتهای دانش بنیان و درون زا باشد.
هیچ کیفیتی بدون برنامه ریزی و برنامه محوری محقق نمی شود، تدوین و تنظیم برنامه عملیاتی در استانها، باید منوط به توسعه عدالت آموزشی مناطق محروم و عشایری، آموزش مهارتهای زندگی، اعتلای منابع انسانی و پژوهش محوری در برنامه ها باشد.
قرن هاست که میلیون ها دل بی قرار و عاشق، چشم به راه آمدن انسانی بزرگ و الهی از خاندان پیامبر اسلام اند، تا با آمدنش جهان به سامان برسد و عدالت جهانی حاکم شود.
آن شخصیت موعود را به نام «امام زمان» و «حضرت مهدی»(عج)می شناسیم.
راستی ... او کیست؟ کجاست؟ چرا از چشم ها پنهان است؟ چه میکند و کی خواهد آمد؟ وقتی بیاید، جهان و مردمان چگونه خواهند شد؟ او چطور خواهد توانست دنیا را اصلاح کند؟ یاران او کیستند و نیروی او چیست و از کجاست؟ در این همه سال، چرا غایب است؟ آیا می توان او را دید و دیدنش چه شرایطی لازم دارد؟ آیا تا به حال کسی او را دیده است؟ چهره ی دوست داشتنی او چگونه است؟ پس از آمدن او دنیا چه خواهد شد، آیا به آخر می رسد؟ یاران او چه کسانی و چند نفرند و آیا ما هم می توانیم از یاوران او باشیم؟ آیا غیر از مسلمانان، کسان دیگری هم هستند که منتظر یک «مصلح جهانی» باشند؟
این ها و سؤال های بی شمار دیگر ، در اذهان پیروان و منتظران است.
پس ما باید او را بهتر بشناسیم تا بتوانیم او را بهتر و بیشتر دوست داشته باشیم. او انسانی برتر از انسان های معمولی است. او ذخیره ی خدا برای نجات بشریت است. پس ویژگی های او هم با دیگران متفاوت است. اینکه خدا می خواهد روزی، جهان را به عدالت، و مردم را به سعادت کامل برساند، وعده ی درستی است و این خواسته ی خدا نیز به دست او انجام خواهد گرفت.
«معرفت» او ما را به «محبت» او می کشاند، و محبت و علاقه به او ، ما را در مسیر «اطاعت» وهمراهی و همسویی با او قرار می دهد.
به این صورت بهتر میتوانیم خدا را عبادت کنیم و مسلمانی خویش را نشان دهیم ، زیرا که خداوند بزرگ ، پیامبران و امامان-علیهم السلام- را سرمشق و الگوی ما قرار داده است. امروز، الگوی زنده و کامل برای هدایت و کمال، حضرت مهدی(عج) می باشد. شناخت او و کسب رضای او، ما را به رضای پروردگارمان می رساند. «امام شناسی» برای ما یک تکلیف است و عمل طبق خواسته ی امام، تکلیفی دیگر.
بازهم ، جمعه است و روز انتظار
بازهم ، حرف دل به یاد یار
از تو گفتن، ای امید عصرها
مثل شعر تازه ای سرودن است
ما در ابتدای جاده ی امید ایستاده ایم
چشم و گوشمان به انتظار یک صداست،
یک صدای آشنا
دل، جدا ز یاد تو
آشیانه ای خراب و بی صفاست
یاد سبز و روح بخش تو
یاد لطف بی نهایت خداست
کوچه ی باغ سینه ام،
ای گل محمدی به عطر نامت آشناست
آن که در پی تو نیست، کیست؟
آن که بی بهانه ی تو زنده است، در کجاست؟
